In november 2019 reisde ik samen met mijn vriend af naar Basilicata en Campania. Omdat hij erg veel van autorijden houdt, hebben we in zeven dagen tijd (!) beide Italiaanse provincies gezien. Vooral Basilicata is een prachtige provincie met veel bossen en heuvels. Maar als je ernaartoe gaat, let dan wel op: behalve wijn drinken is er niet veel meer te beleven. In ieder geval niet in november. In deze blog neem ik je graag mee op mijn korte wijnreis Basilicata en Campania.
Wijnreis Basilicata
Basilicata is in Nederland vooral bekend om de stad van de sassi: Matera. Matera is een ontzettend leuke stad om een dag in rond te wandelen en dat hebben we dan ook zeker gedaan. De stad lijkt wel een doolhof aan grotwoningen en je kunt je er uren vermaken. Maar omdat wij op wijnreis in Basilicata waren, reden wij door naar de Monte Vulture.
De Vulture is een uitgedoofde vulkaan waarop veel wijn verbouwd wordt en dan met name Aglianico. Aglianico kun je vergelijken met de Nebbiolo uit Noord-Italië. De druif geeft smaken van pruimen, kersen en chocolade. Heerlijk! Doordat Aglianico hier op de grond van een oude vulkaan wordt verbouwd, krijg je hele expressieve wijnen. En omdat we de volgende dag met wijnmaakster Elena Fucci hadden afgesproken, overnachtten we die avond in Rionero in Vulture bij Aria di Casa.
Overnachten in Rionero in Vulture
Rionero is een piepklein dorpje met een ontzettend leuk restaurantje genaamd ‘Il Cantinone’. Het restaurant wordt gerund door twee broers op leeftijd. Iedere avond serveren ze de mooiste wijnen uit de omgeving begeleid door heerlijke huisgemaakte orechiette pasta, dé lokale specialiteit. En dat ook nog voor een klein prijsje. Ook geven ze graag tips voor een wijnreis in Basilicata en Campania. Zeker een aanrader als je een keer in de buurt bent.
Elena Fucci
Wie Aglianico del Vulture zegt, zegt Elena Fucci. Elena Fucci is één van de beste wijnmakers van de Vulture. Zij maakt maar één wijn genaamd Titolo en ieder jaar behaalt ze de hoogste onderscheiding in de Gambero Rosso. Zo zie je maar weer dat het loont om je op één wijn te focussen.
Toen we aankwamen bij Elena werden we hartelijk ontvangen door haarzelf. Omdat we iets te vroeg waren mochten we nog even rondwandelen in haar prachtige wijngaard. Wij waren er in november dus alle bladeren waren prachtig roze en oranje!
Toen Elena er klaar voor was, nam ze ons mee door haar wijngaard en gaf ze uitleg over de bijzondere bodem van de Monte Vulture. Daarnaast vertelde ze dat haar opa de druiven vroeger verkocht aan een grotere wijnproducent en zelf geen wijn maakte van zijn druiven. Toen Elena in 2000 klaar was met haar studie, nam ze de wijngaard van haar opa over en startte ze met het maken van haar eigen wijn.
Binnen in de wijnmakerij liet Elena ons verschillende jaargangen Titolo proeven, stuk voor stuk lekkere wijnen. Ook liet ze ons haar ‘project’ zien: de Titolo by Amphora. Deze wijn wordt niet bewaard in houten vaten, zoals ze dit normaal doet, maar in een stenen Amfora. Dit is een oude traditionele manier van wijnmaken waar Elena graag met experimenteert. Een amfora laat meer zuurstof door dan hout waardoor de wijn een meer oxidatieve smaak krijgt.
Toen wij bij Elena waren, was het nog niet mogelijk om de wijn te proeven maar sinds april 2020 is de wijn bij haar te bestellen. Erg leuk om de twee wijnen tegelijkertijd te drinken zodat je duidelijk het verschil tussen hout en amfora proeft.
Wijnreis Campania
Nadat Elena Fucci ons uitgezwaaid had, reden we door naar Campania waar we overnachtten in Montefusco. Een superklein dorpje midden in de bergen. Het is hier in november heel erg rustig: in het restaurant waar we aten waren we zelfs de enige klanten. Ondanks dat zorgde de gastheer er natuurlijk voor dat we het enorm naar onze zin hadden, zoals ze dat altijd in Italië doen. In het restaurant dronken we trouwens de Aglianico van Salvatore Molletieri, erg goed!
Nadat we heerlijk geslapen hadden in Palazzo Ruggiero (aanrader!) reden we door naar onze hoofdbestemming: Taurasi. Taurasi wordt ook wel de Barolo van het Zuiden genoemd én met reden. Deze expressieve wijn met smaken van donker fruit en kruiden is één van mijn favorieten. En dan vooral de Macchia dei Goti Taurasi van Antonio Caggiano. Een bezoekje aan zijn wijnhuis lieten we dan ook niet aan onze neus voorbij gaan.
Antonio Caggiano
Voormalig fotograaf Antonio Caggiano verzamelde na de aardbeving van 1980 in Avellino genoeg weggegooid ‘puin’ om een indrukwekkende, museumachtige, wijnkelder te bouwen in Taurasi.
Tegenwoordig is Antonio gepensioneerd en houdt hij zich vooral bezig met schilderen. Bij binnenkomst is dat goed te zien: overal hangen schilderijen van druiven, wijngaarden en de omgeving. Tijdens ons bezoek kwam hij toevallig binnenwandelen en begon spontaan te schilderen. En of ik een foto van hem mocht maken? Natuurlijk! Hij wilde er zelfs wel voor poseren.
Tijdens de rondleiding werden we door één van Antonio’s medewerkers rondgeleid in de enorme ondergrondse kelders waar vele Taurasi’s liggen. Gelukkig wees onze gids de weg want anders zou je er goed kunnen verdwalen! Aan het einde van de tour kom je nog langs een museumachtig stuk van de wijnkelder. Hier zie je allerlei dingen die Antonio verzameld heeft zoals kurkentrekkers in allerlei vormen en maten.
Toen we weer boven waren, was het natuurlijk tijd om wijn te proeven. We proefden twee witte en twee rode wijnen, namelijk: Fiagre Campanio Bianco, Béchar Fiano di Avellino, Taurì Irpinia Aglianico en zijn topper Vigna Macchia dei Goti Taurasi.
De Fiagre is gemaakt van Fiano en Greco, de twee bekende witte druiven uit de regio. De Béchar is gemaakt van 100% Fiano. De eerste wijn had geuren van wit fruit en kruiden, de tweede was wat bloemiger maar had ook zeker de kruiden die je in de eerste wijn tegenkwam. Heb jij al eens Fiano of Greco geprobeerd? Want het is zeker de moeite waard om het een keer te kopen als je het tegenkomt.
De rode wijnen (beide gemaakt van Aglianico) waren allebei super! De Taurí is Antonio’s ‘instap-Taurasi’ met geuren van bosvruchten en pruimen. De Macchia dei Goti is een soort Taurí 2.0. Dezelfde geuren maar dan nét dat beetje extra. Je proeft gewoon dat dit kwaliteit is doordat de wijn mooi in balans is. En eigenlijk proefden we hem in het beste seizoen: deze wijn is namelijk perfect voor een mooie herfstige namiddag.
Op de terugweg van onze wijnreis Basilicata & Campania
Na ons bezoek hebben we nog een roadtrip Basilicata gedaan en wat is het daar prachtig! Zeker in de herfst is het hele landschap groen en oranje bebost. Tijdens onze roadtrip kwamen we ook nog het wijnhuis van Feudi di San Gregorio tegen. Dit is een enorm wijnhuis waar op grote schaal wijn wordt geproduceerd. Helaas hadden we niet gereserveerd dus moesten we deze wijnmaker aan ons voorbij laten gaan. Deze zetten we dus op ons lijstje voor de volgende keer.
Omdat we ook graag wat cultuur meepakken op onze vakantie zijn we doorgereden naar de Amalfikust om daar nog een paar dagen te genieten van de leuke kustdorpjes. Als je in de buurt bent is dit zeker een aanrader maar let wel op: autorijden is hier een echte kunst! De smalle wegen langs de rand van de zee leveren veel spanning en sensatie. Zeker als er een bus van de andere kant komt…
Uiteindelijk was het een geslaagde wijnreis Basilicata en Campania. We zijn nu maar 7 dagen geweest maar we gaan zeker nog een keer voor een langere vakantie terug. In deze twee provincies zijn er nog genoeg leuke wijnhuizen en mooie dorpjes te zien. En zoals ik zelf vaak zeg: het is altijd leuk als je nog wat te ontdekken overhoudt!
